ماه من

الان زمانش رسیده که بهت بگم پسرم، پسر نازنینم، که فقط خدا می دونه  چقدر از اینکه همراه منی خوشحالم. الان 20 هفته ست که مهمون هر لحظه من هستی. حرکاتتو دو یا سه هفته ای هست که احساس می کنم نازنین پسرم. ولی باز هم باور چنین معجزه ای آسون نیست. می دونم دیگه بعد از تولد هیچوقت تا این اندازه به من نزدیک نخواهی بود اما قلبم همیشه برای تو و بابای مهربونت می تپه معجزه من. فقط و فقط صدای قلب کوچیکت به من می گه که خداوند منو لایق  معجزه مادر شدن دونسته. خلاصه اینکه روزگارم با تو شیرینه عزیز دلم. اسمتو هم انتخاب کردم عزیزم بعد از کلی فکر.